Loslaten kan ook anders vasthouden zijn

Loslaten of anders vasthouden in bemiddeling?

Loslaten is afstand nemen, terugtrekken, je er “vanaf” houden. Op internet zie je dat veel geschreven en geadviseerd wordt over het loslaten van gevoel en emotie. Over vasthouden wordt niet zo veel geschreven. Hebben wij meer moeite om “los te laten” dan om “vast te houden”? Dit is een vraag die bij mij opkomt. In bemiddeling heeft men soms angst om eigen standpunten los te laten bijvoorbeeld.

‘Niet Loslaten maar anders vasthouden’ is een mooie verbinder. Gehoord in het Kloosterhotel Zin, Prachtig om hierover te filosoferen in combinatie met de thema’s die in vele bemiddelingen voorbij komen.

Rol als bemiddelaar of mediator

Als bemiddelaar of conflictcoach heb ik in mijn werk mijn eigen (oude) ervaringen en overtuigingen los te laten om neutraal en onpartijdig te kunnen werken. Dat lukt omdat ik (als begeleidingskundige) getraind ben om de signalen hierover bij mijzelf op te merken. Vasthouden en vooral “anders vasthouden” hoe kan dat dan?

In gesprek wil ik graag iedereen “vasthouden”, erbij krijgen, faciliteren, de optimale uitkomst geven. Dat kan niet altijd omdat de omstandigheden er soms niet naar zijn.

Wenkend perspectief

Voor mij is een manier van anders vasthouden vooral vertrouwen geven, dat fouten maken mag en ook ruimte kunnen geven aan de ander. Immers is ieders verhaal “de waarheid” als het zo gevoeld wordt. Ruimte geven aan ieders verhaal, beleving en emotie. Het voor elkaar krijgen dat de partijen ook realiseren dat een ander ook een “eigen waarheid” heeft. Dat is voor mij “anders vasthouden”. Van daaruit zorgen dat de partijen aan tafel de puzzelstukjes van hun conflict kunnen samenvoegen. Hun eigen standpunten “los” kunnen laten om naar een andere manier van vasthouden te gaan. Er kan in mediation namelijk nooit één partij winnaar zijn. Dat is een wenkend perspectief